رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرودبا تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت

نظرات شما عزیزان:

ساسان

ساعت1:32---3 تير 1391

تو رو نقاشی کشیدم
به یه رنگِ خوبِ آبی
تو شدی شبیه دریا
یا به رنگِ آسمونِ آبی

تو رو نقاشی کشیدم
با یه رنگِ ارغوانی
دیدم تو، نیلوفری و
حیف تو مرداب بمونی

کشیدم عکسِ تو رو من
سرخ، شبیه رنگِ آتیش
رنگ اون لالۀ قرمز
همون که یه روزی دادیش


دوباره، تو رو کشیدم
پاک و معصوم، پرتقالی
شبیه، بهارِ نارنج
که توی بهار بخوابی

تو رو من کشیدم این بار
سفید و، بدون رنگی
شبیه عشق، شدی این بار
چه میاد بهت یه رنگی

یا که نه، تو رو سیاه کشیدم
تو رو پیش ماه نشوندم
انگاری خودِ شبی تو
ماه و اشتباه کشیدم

تو به رنگِ زرد شدی و
شدی تو، شبیه پائیز
هر رنگی شدی قشنگ بود
حتی غمگین، مثل پائیز

دیدم که فایده نداره
تو رو نقاشی کشیدن
تو که تصویری نداری
نمیشه، عشق و کشیدن

این شد که، غزل سرودم
از تو و چهرۀ زیبات
می دونم سردِ کلامم
تو ببخش، به رنگ چشمات

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: